Αθλητικές Κακώσεις
Η ρήξη αχιλλείου τένοντα είναι μια κάκωση που αφορά κυρίως άνδρες ηλικίας 30-50 ετών που ασχολούνται με τον αθλητισμό (κάκωση της μέσης ηλικίας). Είναι συνήθως πλήρης η ρήξη του τένοντα και συμβαίνει 3-6 εκατοστά κεντρικά της κατάφυσης του στην πτέρνα. Συνήθως προηγείται τενοντίτιδα εκφυλιστικής αιτιολογίας.
Τα συμπτώματα της οξείας ρήξης είναι πόνος στην περιοχή του αχίλλειου τένοντα, αδυναμία βάδισης στις μύτες του ποδιού και εκχύμωση της περιοχής.
Αντιμετώπιση:
Η αντιμετώπιση είναι χειρουργική. Γίνεται δηλαδή τελικοτελική συρραφή του τένοντα η οποία συνδυάζεται με άμεση κινητοποίηση του ασθενούς χωρίς τοποθέτηση γύψου. Σε μελέτη που παρουσίασα στο Πανελλήνιο Ορθοπαιδικό Συνέδριο 2002, τα αποτελέσματα σε 18 ασθενείς με την μέθοδο της άμεσου κινητοποίησης και φόρτισης του άκρου με ειδικό κηδεμόνα (χωρίς γύψο) ήταν εξαιρετικά σε ποσοστό 95%. Παρουσιάστηκε μια επαναρήξη του τένοντα σε ασθενή που δεν συμμορφώθηκε με τις οδηγίες που του εδόθησαν.
Η μέθοδος της άμεσης κινητοποίησης του ασθενούς μετά από χειρουργική αποκατάσταση απαιτεί πλήρη συμμόρφωση στις οδηγίες και τακτικό επανέλεγχο. Έχει φανεί επίσης ότι η πρώιμη κινητοποίηση του τένοντα κατά την φάση επούλωσής του είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας για την πλήρη αποκατάστασή του.
1. Προκαλείται μικρότερη μυϊκή ατροφία.
2. Δεν επέρχεται δυσκαμψία στις ποδοκνημικές αρθρώσεις.
3. Αποφεύγεται η τοπική οστεοπόρωση των οστών του άκρου ποδός.
4. Αποφεύγεται βλάβη του αρθρικού χόνδρου των αρθρώσεων και τέλος
5. Ο επουλωτικό ιστός (κολλαγόνος ιστός) αναπτύσσεται με έναν οργανωμένο τρόπο που έχει σαν αποτέλεσμα έναν πιο ανθεκτικό τένοντα.
Η ρήξη αχιλλείου τένοντα είναι μια κάκωση που αφορά κυρίως άνδρες ηλικίας 30-50 ετών που ασχολούνται με τον αθλητισμό (κάκωση της μέσης ηλικίας). Είναι συνήθως πλήρης η ρήξη του τένοντα και συμβαίνει 3-6 εκατοστά κεντρικά της κατάφυσης του στην πτέρνα. Συνήθως προηγείται τενοντίτιδα εκφυλιστικής αιτιολογίας.
Τα συμπτώματα της οξείας ρήξης είναι πόνος στην περιοχή του αχίλλειου τένοντα, αδυναμία βάδισης στις μύτες του ποδιού και εκχύμωση της περιοχής.
Αντιμετώπιση:
Η αντιμετώπιση είναι χειρουργική. Γίνεται δηλαδή τελικοτελική συρραφή του τένοντα η οποία συνδυάζεται με άμεση κινητοποίηση του ασθενούς χωρίς τοποθέτηση γύψου. Σε μελέτη που παρουσίασα στο Πανελλήνιο Ορθοπαιδικό Συνέδριο 2002, τα αποτελέσματα σε 18 ασθενείς με την μέθοδο της άμεσου κινητοποίησης και φόρτισης του άκρου με ειδικό κηδεμόνα (χωρίς γύψο) ήταν εξαιρετικά σε ποσοστό 95%. Παρουσιάστηκε μια επαναρήξη του τένοντα σε ασθενή που δεν συμμορφώθηκε με τις οδηγίες που του εδόθησαν.
Η μέθοδος της άμεσης κινητοποίησης του ασθενούς μετά από χειρουργική αποκατάσταση απαιτεί πλήρη συμμόρφωση στις οδηγίες και τακτικό επανέλεγχο. Έχει φανεί επίσης ότι η πρώιμη κινητοποίηση του τένοντα κατά την φάση επούλωσής του είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας για την πλήρη αποκατάστασή του.
1. Προκαλείται μικρότερη μυϊκή ατροφία.
2. Δεν επέρχεται δυσκαμψία στις ποδοκνημικές αρθρώσεις.
3. Αποφεύγεται η τοπική οστεοπόρωση των οστών του άκρου ποδός.
4. Αποφεύγεται βλάβη του αρθρικού χόνδρου των αρθρώσεων και τέλος
5. Ο επουλωτικό ιστός (κολλαγόνος ιστός) αναπτύσσεται με έναν οργανωμένο τρόπο που έχει σαν αποτέλεσμα έναν πιο ανθεκτικό τένοντα.
